RozstanieTak wiele nas dzieli,a nic już nie łączy...Nie będzie już światła w mroku,uśmiechu pogodnego,optymizmu będzie też powrotu,raz drzwi się zamknęły,więcej nie otworzą...Takie to będzie rozstanie,nim zmierzch nastanie,już więcej do przeszłości nie powrócę,i wszystkie wspomnienia z serca wyrzucę...Nie wiem o co poszło,Nie wiem o jaką powiedziałeś - żegnaj, a ja powiedziałam - poszedłeś z uśmiechem na twarzy, a ja w oczach miałam musisz mi uwierzyć, że dla mnie istniejesz tylko się już nie spotkamy, może zginie Twój ślad. Więc nie zapomnij że Ty - to cały mój było nasze rozstanie. Ciężko mi z dala od Ciebie żyć. Twe imię na zawsze w pamięci mej zostanie, choć różnie z Tobą może mogę myśleć, nie mogę być. Nie mogę przez Ciebie normalnie żyć. Ty jeden zawróciłeś mi w głowie, dlatego nie mogę zapomnieć o miłość tak zwiewna? Dlaczego tak krótkie jest kochanie? Dlaczego pomiędzy nami musiało nastąpić rozstanie?jak mijające się pociągi w życiu, tak i my szukamy swych dróg. Może kiedyś na małej stacyjce nasze drogi spotkają się głos mi w uszach brzmi, Twoja twarz w każdą noc mi się śni. Twoje serce wciąż w mym sercu noszę. Wróć - o to jedno Cię tak się stało? Dlaczego rozdzielili nasz los? Dlaczego Cię kocham wciąż? Jak mam pisać o Tobie, by mieć Cię zawsze przy sobie?Zapomnij, że kiedyś istniałem. Zapomnij, że z Tobą się śmiałem. Zapomnij, że Ciebie kochałem. Odszedłem choć odejść nie chciałem. Odszedłem, bo odejść duszy dnie ukryłam Cię. Schowałam wszystkie słowa Twe i Twoj dla mnie wiersz zamknęłam. W niej ma swoje miejsce każdy gest. Pamiętać chcę nasz wspólny sen, co spełnił się... Pamiętaj mnie, bo nie będzie nas drugi raz...Dlaczego życie jest smutne pełne rzeki goryczyDlaczego gdy człowiek płacze nie może dostać słodyczyKiedy zostaje zraniony serce z bólu się kruszyCzy nie byłoby lepiej gdyby zachował go w duszyDlaczego pragniemy miłości gdy ona tak mocno boliA żadne głębokie cierpienie tak szybko się nie zagoiDlaczego świat jest bolesny, przez kogo został tak zbudowanyKto kazał nam w nim żyć i topić bolesne wszystko jak bańka mydlana jedną chwilę trwa Gdy się obudzisz ona boleśnie pryskaDlatego trudno zrozumieć sens naszego istnienia Skoro po każdym rozstaniu zostają bolesne ona a nie ja drogę do Twego serca zna...Dlaczego... pierwszy wpadłeś mi w oko...pierwszy zrobiłeś krok...pierwszy mnie zaczepiłeś...pierwszy wysłuchałeś, poradziłeś...pierwszy mnie skusiłeś...pierwszy mnie pocałowałeś...pierwszy ze mną byłeś...i pierwszy mnie zdradziłeś a potem wszystko skończyłeś..Błądzę sama pośród ciemnej nocy,gubiąc się w obaw i niepokoju - o NasPokochałam Cię i dałam siebie,oddałam trwać i szczęśliwą być- przy TobieIść przez życie, trzymając za ręce,stawiając czoło przeciwnościom losu- razem, by było jak w bajce,mieć dom pełen miłości i kochająca wyszło, choć bardzo chciałam......może za bardzo?Znów błądzę pośród ciemnej nocy, zadając pytanie - kto jest winien? On czy ona?A może oboje?!Nie, to nie oni!To MY!My sami niszczymy siebie, chorą zazdrością i mi pęka od potoku twych słów, plugawych wyzwisk i podłych nie jest głazemi tego miecza nie złamiePrzez chwile byłam szczęśliwą,wierzyłam...Miałam nadzieję, że Nam się uda,że będziemy nadzieja umarła dziś,szybciej niż sie narodziła...To koniec, Nas już nie ma!Nadal błądzę pośród ciemnej nocy,w myślach cały czas to sercu ból i żal,z oczu płyną gorzkie łzy,ale jest życie, które daliśmy razem,przyszło na świat nie prosząc i naszą wspólną miłością i radością,moim promykiem w tych ciemnościach,dla Niego muszę trwać i że dla mnie kiedyś nadejdzie wiosna...Nie teraz, wiem...Teraz będę płakać i cierpieć w milczeniu,błądzić w myślach,samotnie pośród ciemnej nocy,ale wierzę, że nadejdzie taki dzieńi znów będę szczęśliwa......a teraz płaczę i wybaczam...Była to bardzo wspaniała dziewczynaczęsto powtarzał: Ty moja jedynabała się najgorszego, że kiedyś ją porzuciNie będzie chciał jej znać - ich czas nigdy nie wróci...Wiedziała, że wtedy życia by nie miałaNie dałaby rady... Za mocno kochałaPo jakimś czasie nie tak samo było...Zero jego wyznań... Coś się w nim zmieniło...Coraz rzadziej się z nią spotykałGdy mówił: Kocham, wzroku jej unikałCzuła jakby była z obcą osobąCzegoś się bała, nie była sobąPrzytuliła go mocno,Mówiła: Kochanie...Nie sadziła, że dziś nastąpi ich pożegnanie...Zaczął mówić coś...: Wiesz, mam Cię dośćOna milczała, tylko łza cichutkoPo jej policzku spływałaMówił, że pokochał inną jużNie wiedział, że dziewczynieWłaśnie wbijał w serce nóżSiedziała sama myśląc o tym co się stałoNie mogła uwierzyć... tak ją to zabolałoDo domu wracać nie chciała...Poszła na skarpę... miejsce które tak bardzo lubiła...Miejsce... Gdzie wszystkie swe smutki i żale wylewała...Myślała czy teraz jest z tą dziewczyną...Czy do niej też mówi: jesteś tą jedynąZranił tak bardzo jej małe serce...Przyrzekła, że nie da się zranić nikomu więcej...Następnego dnia jego ujrzałaUśmiechniętego z nią idącego i nagle się zaśmiałaWszystkie wspomnienia szybko wracały...I znowu do oczu jej łezki napływały...Poszła do domuSięgnęła do szafki z lekarstwami...Wzięła wszystkie tabletkiI uciekła trzaskając drzwiamiChciała umrzeć w miejscuGdzie kiedyś z nim była...Poszła na skarpę i własnym oczom nie wierzyła...Słyszała jego piękne wyznaniaPłakała i była już bliska skonania...Mówił: jej naprawdę nigdy nie kochałem...To na Ciebie jedyną całe życie czekałem...Tak ją te słowo mocno zabolałoUpadła na ziemię, nie wiedząc co się stałoWyrzucała sobie swoją naiwność...Wierzyła gdy mówił: to musi być miłość...Otworzyła oczy i zobaczyła ją...Patrzyła na nią i pomyślałaŻe to ta sama dziewczynaKtóra jej ukochanego odebrała...Zerwała się nagle i biegła przed siebieKrzyczała: nienawidzę Cię! Nie wybaczę Ci tego!Zabrałaś mi wszystko... mojego kochanego!Więcej powiedzieć nie zdołałaWyjęła tabletki...I jedna za drugą łykała...Krzyknęła tylko:Boże wiesz jakie jest moje marzenie... posiedzę, poczekam na jego spełnienie...Poczuła się senna... co chwilę upadała...Zobaczyła tego, któremu cała się oddała...Próbował wziąć ją na ręce...Mówiła: nie dotykaj mnie nigdy więcej!Oczy jej się zamykały...Tylko usta te same słowa powtarzały...Nigdy mnie nie kochałeś... Zbędne nadzieje mi dawałeś...I coraz ciszej i wolniej mówiła...Bo swoje ziemskie życie właśnie kończyła...Patrząc na niego powiedziała:Nie zapomnij mnie... I tak kocham Cię...Mimo że mnie skrzywdziłeś i życie moje w piekło zmieniłeś...I on zapłakał nagle... słysząc jej wyznanie...Odchodziła powoli... nie wiedząc co się stanie...Czekała na chwilę... W której jej serce bić przestanie...On chodził niespokojny, wyrzucając z siebie...Że to przez niego ona chce być teraz w niebieOpadło jej ciało... serce bić przestało...On gdy to ujrzał rozpędził się, i skacząc ze skarpy zawołał: kochamCię!A z jej martwego ciała, po policzku ostatnia łza poleciała...Był taki ktoś, kogo nie zastąpi niktBył taki dzień, lecz skończył się jak wszystkie dniBył taki list, który nie zawierał słówBył taki ktoś, kto nie wróci nigdy jużDlaczego los tak zarządził że Cię poznałam przedtem byłam szczęśliwa, bo przedtem nie kochałam... teraz marzę o Tobie prawie w każdej godzinie i bez ustanku powtarzam Twoje imię...Był jedynym o którym warto było śnićW jego ramionach pragnęła zawsze być Od niego uczyła się na nowo życia By mogła wyjść ze swojego ukrycia Pewnego dnia nagle coś się rozbiłoPadły ostre słowa i wszystko się skończyłotyle pięknych chwil razem przeżyliWystarczyła sekunda by się rozdzielilito jest ta chwila gdzie nagle wszystko znikawtedy dziewczyna kontaktu unikaPragnie być sama lecz wszyscy się gromadząSłyszy w koło siebie jak jej dobrze radząPo wszystkim już wie, że źle postąpiłaLecz jej wielka duma wrócić do niego nie pozwoliłaMiłość jest krucha jak kwiat różywystarczy większy podmuch i wszystko w koło burzyWarto czasami ochłonąć z emocjiBo taka kłótnia na pewno związek wzmocniDlatego często trzeba ustąpić drugiej osobieBy do końca życia nie siedziało to w mnie zraniłeś,Choć mnie zawsze będę pamiętać o TobieI będę Cię mieć w sercu i w Ciebie tak pusto i oczom i ustom,Śmiech schował się w kącie i są długie, a jest ich tak dużo,Nikt bliski nie puka do Ciebie jednego tak wiele jest złego,Smutno mi i płakać się tęsknoty -Pamiętaj więc o tym,Że komuś bez Ciebie jest źle!Być może życie nas rozłączy, jak liście z drzewa wiatr, lecz nigdy nikt nie zmaże, przeżytych wspólnie twarz Twoją patrząc nie widzę Twoich oczu. W serce Twe patrząc nie widzę swego odbicia. Obcy i zimny, chociaż kiedyś taki ciepły i mi zapomnieć, ale jak to zrobić, gdy w głowie tyle wspomnień. Do ucha szeptane słowa, dzięki którym każdy smutek się chował. Wspólne dni pełne śmiechu i radości, jego wzrok pełen miłości. Teraz już moje łzy nie pomogą, bo nawet one czasu cofnąć nie usta moje, pieszczotami otulałeś mnie. Potem odszedłeś bez słowa... Czy taka była umowa?Wszystko w świecie przemija powoli, pamięć o szczęściu i o tym, co boli. Wszystko przemija jak chce przeznaczenie i tylko zostaje to jedno odejdziesz raz na zawsze, w moich oczach staną łzy. Inny weźmie mnie w ramiona, lecz w mym sercu będziesz TySmutne było nasze rozstanie. Ciężko mi z dala od Ciebie żyć. Twe imię na zawsze w pamięci mej zostanie, choć różnie z Tobą może żałuję, że już razem nie jesteśmy. Bo te dni są takie smutne i puste. Wiem, że w połowie to też moja wina, lecz czułam, że Twoje serce zdobyła już inna chcę tego dalej ciągnąć, nie chciałem załamać Cię naszym rozstaniem - to słowa, które padły z Twoich ust. Wiem, że nigdy więcej nie będzie już nas.